چرا 5G به سیستم NETCONF نیاز دارد (1)

NETCONF نام کامل پروتکل پیکربندی شبکه است که یک پروتکل مدیریت شبکه است که به NMS (سیستم مدیریت شبکه) اجازه می دهد پیکربندی دستگاه های شبکه متصل (روترها، eNodeB، gNodeB، DU، CU یا RU) را صادر، اصلاح و حذف کند. NETCONF توسط IETF توسعه و استاندارد شده است. در حالی که برای O-RAN، این پروتکل تحت مسئولیت WG (گروه کاری 4) است.

1. پروتکل NETCONF از رمزگذاری داده XML (زبان نشانه گذاری توسعه پذیر) برای پردازش داده های پیکربندی و پیام های پروتکل استفاده می کند. این پروتکل بر اساس مفهوم سرور و کلاینت است و از مکانیسم RPC (فراخوانی رویه از راه دور) برای برقراری ارتباط بین سرور و کلاینت استفاده می کند. فرآیند کلاینت روی NMS اجرا می شود که می تواند یک اسکریپت یا برنامه باشد و سرور یک دستگاه شبکه معمولی است.

2. ویژگی های NETCONF به شرح زیر است:

• این پروتکل یک چارچوب پروتکل لایه ای را اتخاذ می کند و آن را برای شبکه های درخواستی، خودکار و مبتنی بر ابر مناسب تر می کند.
• برای صدور، اصلاح و حذف پیکربندی ها برای دستگاه های شبکه استفاده می شود.
• XML (زبان نشانه گذاری توسعه پذیر) برای رمزگذاری داده های پیکربندی و پیام های پروتکل استفاده می شود.
• بر اساس مفهوم سرور و کلاینت، NMS به عنوان کلاینت و دستگاه شبکه به عنوان سرور عمل می کند.
• ارتباط بین سرورها و کلاینت ها با استفاده از مکانیسم RPC (فراخوانی رویه از راه دور) انجام می شود.
• عملیات بر اساس مدل YANG اجرا می شود و خطاهای شبکه ناشی از خطاهای پیکربندی دستی را کاهش می دهد.
• NETCONF نیازهای اتوماسیون شبکه را برآورده می کند.
• این پروتکل مکانیسم های امنیتی مانند احراز هویت و مجوز را برای اطمینان از انتقال امن پیام فراهم می کند. همچنین مکانیسم های تراکنش، پشتیبانی از طبقه بندی داده ها، ذخیره سازی و انتقال، تعهد فازی و جداسازی پیکربندی را ارائه می دهد.
• از تحویل، تأیید و بازگشت پیکربندی جامع پشتیبانی می کند و تأثیر بر خدمات شبکه را به حداقل می رساند.
• به فروشندگان اجازه می دهد تا عملیات پروتکل خود را برای پیاده سازی قابلیت های مدیریتی منحصر به فرد تعریف کنند.

3. چرا به NETCONF نیاز است؟ یک نیاز کلیدی شبکه های ابری، اتوماسیون شبکه برای ارائه سریع و درخواستی خدمات و مدیریت عملیات خودکار است. رویکردهای سنتی مانند CLI و SNM نمی توانند این نیاز را برآورده کنند. آنها محدودیت های زیر را دارند که NETCONF آنها را برطرف می کند.

  31. معایب CLI: اول، پیکربندی پیچیده است. دوم، موارد زیر:

• CLIs بسته به فروشنده متفاوت است و از کاربران می خواهد که اسکریپت های CLI را برای هر فروشنده یاد بگیرند و با آنها سازگار شوند.
• ساختار و نحو CLI اغلب تغییر می کند و نگهداری اسکریپت های CLI را دشوار می کند.
• خروجی دستورات غیرساختاری، غیرقابل پیش بینی و به راحتی قابل تغییر است و تجزیه خودکار اسکریپت های CLI را دشوار می کند.

  3.2 معایب SNMP:

• SNMP از تراکنش ها پشتیبانی نمی کند و در نتیجه پیکربندی ناکارآمد است.
• SNMP از پروتکل داده گرام کاربر (UDP) استفاده می کند که انتقال داده قابل اعتماد و متوالی را ارائه نمی دهد و فاقد مکانیسم های امنیتی موثر است.
• SNMP فاقد مکانیسمی برای ارسال تراکنش های پیکربندی است.
• SNMP پیکربندی دستگاه را به صورت دستگاه به دستگاه مدیریت می کند و از پیکربندی در سطح شبکه یا همکاری پیکربندی چند دستگاهی پشتیبانی نمی کند.